Sordel, Sordello, Goito, Goit

 Sordel.

I.

Aylas! e que m fan miey huelh,

Quar no vezon so qu' ieu vuelh!

Er quan renovella e gensa

Estius ab fuelh et ab flor,

Pus mi fai precx, ni l' agensa

Qu' ieu chant e m lais de dolor

Silh qu' es domna de Plazensa

Chantarai, sitot d' amor

Muer, quar l' am tant ses falhensa;

E pauc vey lieys qu' ieu azor.

Aylas! e que m fan miey huelh,

Quar no vezon so qu' ieu vuelh!

Sitot amor mi turmenta

Ni m' auci, non o planc re,

Qu' al mens muer per la pus genta

Per qu' ieu prenc lo mal pel be;

Ab que 'l plassa e m cossenta

Qu' ieu de lieys esper merce,

Ja per nulh maltrag qu' ieu senta

Non auzira clam de me.

Aylas! e que m fan miey huelh,

Quar no vezon so qu' ieu vuelh!

Mortz suy, si s' amor no m deynha,

Qu' ieu no vey ni m puesc pensar

Ves on m' an ni m vir ni m tenha,

Si 'lha m vol de si lunhar;

Qu' autra no m plai que m retenha,

Ni lieys no m puesc oblidar,

Ans ades, quon que m' enprenha,

La m fai mielhs amors amar.

Aylas! e que m fan miey huelh,

Quar no vezon so qu' ieu vuelh!

Ai! per que m fai ta maltraire,

Qu' ilh sap be de que m' es gen,

Qu' el sieu pretz dir e retraire,

Suy plus sieus on piegz en pren;

Qu' elha m pot far e desfaire

Cum lo sieu, no li m defen,

Ni de lieys no m vuelh estraire,

Si be m fai morir viven.

Aylas! e que m fan miey huelh,

Quar no vezon so qu' ieu vuelh!

Chantan prec ma douss' amia,

S' il plai, no m' auci' a tort;

Que, s' ilh sap que pechat sia,

Pentra s' en quan m' aura mort:

Empero morir volria

Mais que viure ses conort,

Quar pietz trai que si moria

Qui pauc ve so qu' ama fort.

Aylas! e que m fan miey huelh,

Quar no vezon so qu' ieu vuelh!

II.

Bel m' es ab motz leugiers de far

Chanson plazen et ab guay so,

Quar melhor que hom pot triar,

A cui m' autrey e m ren e m do,

No vol ni 'l plai chantar de maestria;

E mas no 'lh plai, farai hueymais mon chan 

Leu a chantar e d' auzir agradan,

Clar d' entendre e prim qui prim lo tria.

Gen mi saup mon fin cor emblar, 

Al prim qu' ieu miriey sa faisso, 

Ab un dous amoros esguar 

Que m lansero siey huelh lairo; 

Ab selh esguar m' intret en aisselh dia 

Amors pels huelhs al cor d' aital semblan 

Qu' el cor en trays e mes l' a son coman, 

Si qu' ab lieys es on qu' ieu an ni estia.

Ai! cum mi saup gent esgardar,

Si l' esgartz messongiers no fo

Dels huelhs que sap gent enviar

Totz temps per dreg lai on l' es bo

Mas a sos digz mi par qu' aiso s cambia:

Pero l' esgar creirai, qu' ab cor forsan

Parl' om pro vetz, mas nulh poder non an

Huelhs d' esgardar gen, si 'l cor no 'ls envia.

E quar am de bon pretz ses par, 

Am mais servir lieys en perdo 

Qu' autra qu' ab si m degues colgar; 

Mas no la sier ses guazardo, 

Quar fis amicx no sier ges d' aital guia, 

Quan sier de cor en honrat loc prezan; 

Per que l' onors m' es guazardos d' aitan 

Qu' el sobreplus non quier, mas ben penria.