XXXIII.
Per lo mon fan l' us dels autres rancura
Li clerc dels laicx, e 'l laic d' elhs eissamen,
E li poble s planhon de desmezura
De lors senhors, e 'l senhors d' elhs soen;
Aissi es ples lo mons de mal talen:
Mas er venon sai deves Orien
Li Tartari, si dieus non o defen,
Qu' els faran totz estar d' una mensura.
Per manh forfag e per mantha laidura
Qu' an fag e fan clerc e laic malamen,
Venra, si ven esta dezaventura
A crestias, s' a dieu merce non pren,
Que fass' al papa metr' atempramen
En so don an li clerc e 'l laic conten;
Quar si 'lh los fai ben d' un acordamen,
Non lor pot pueys nozer nulh' aventura.
A! per que vol clercx belha vestidura,
Ni per que vol viure tan ricamen,
Ni per que vol belha cavalgadura?
Qu' el sap que dieus volc viure paubramen:
Ni per que vol tan l' autrui ni enten?
Qu' el sap que tot quan met ni quan despen
Part son manjar e son vestir vilmen,
Tolh als paubres, si non men l' Escriptura.
Els grans senhors per que no y s prendon cura
Que no fasson tort, ni forson la gen?
Qu' ieu non tenc ges per menor forfaitura
Qu' om fors' els sieus cum quan l' autrui dreg pren;
Ans es mager, quar falhis doblamen,
Quar so de se ni d' autrui non defen
A son poder los sieus, adrechamen
Falh en dreg lor tan qu' en pert sa drechura.
Mas totz pobles a de bon sen frachura
Qu' a son senhor fassa en re falhimen;
Quar totz hom deu amar d' amistat pura
Son bon senhor e servir leyalmen:
A senhor tanh qu' am los sieus bonamen,
Que lialtatz lor ne fai mandamen
Que l' us ame l' autre tan coralmen
Que no s puesca entr' els metre falsura.
Reys Castellas, l' emperis vos aten;
Mas sai dizon, senher, qu' atendemen
Fai de Breto, per que s mov grans rancura,
Que d' aut rey tanh, quant un gran fag enpren,
Qu' el tragu' a cap o 'n segua s' aventura.
Guillaume de Montagnagout.
