Sordel.
I.
Aylas! e que m fan miey huelh,
Quar no vezon so qu' ieu vuelh!
Er quan renovella e gensa
Estius ab fuelh et ab flor,
Pus mi fai precx, ni l' agensa
Qu' ieu chant e m lais de dolor
Silh qu' es domna de Plazensa
Chantarai, sitot d' amor
Muer, quar l' am tant ses falhensa;
E pauc vey lieys qu' ieu azor.
Aylas! e que m fan miey huelh,
Quar no vezon so qu' ieu vuelh!
Sitot amor mi turmenta
Ni m' auci, non o planc re,
Qu' al mens muer per la pus genta
Per qu' ieu prenc lo mal pel be;
Ab que 'l plassa e m cossenta
Qu' ieu de lieys esper merce,
Ja per nulh maltrag qu' ieu senta
Non auzira clam de me.
Aylas! e que m fan miey huelh,
Quar no vezon so qu' ieu vuelh!
Mortz suy, si s' amor no m deynha,
Qu' ieu no vey ni m puesc pensar
Ves on m' an ni m vir ni m tenha,
Si 'lha m vol de si lunhar;
Qu' autra no m plai que m retenha,
Ni lieys no m puesc oblidar,
Ans ades, quon que m' enprenha,
La m fai mielhs amors amar.
Aylas! e que m fan miey huelh,
Quar no vezon so qu' ieu vuelh!
Ai! per que m fai ta maltraire,
Qu' ilh sap be de que m' es gen,
Qu' el sieu pretz dir e retraire,
Suy plus sieus on piegz en pren;
Qu' elha m pot far e desfaire
Cum lo sieu, no li m defen,
Ni de lieys no m vuelh estraire,
Si be m fai morir viven.
Aylas! e que m fan miey huelh,
Quar no vezon so qu' ieu vuelh!
Chantan prec ma douss' amia,
S' il plai, no m' auci' a tort;
Que, s' ilh sap que pechat sia,
Pentra s' en quan m' aura mort:
Empero morir volria
Mais que viure ses conort,
Quar pietz trai que si moria
Qui pauc ve so qu' ama fort.
Aylas! e que m fan miey huelh,
Quar no vezon so qu' ieu vuelh!
II.
Bel m' es ab motz leugiers de far
Chanson plazen et ab guay so,
Quar melhor que hom pot triar,
A cui m' autrey e m ren e m do,
No vol ni 'l plai chantar de maestria;
E mas no 'lh plai, farai hueymais mon chan
Leu a chantar e d' auzir agradan,
Clar d' entendre e prim qui prim lo tria.
Gen mi saup mon fin cor emblar,
Al prim qu' ieu miriey sa faisso,
Ab un dous amoros esguar
Que m lansero siey huelh lairo;
Ab selh esguar m' intret en aisselh dia
Amors pels huelhs al cor d' aital semblan
Qu' el cor en trays e mes l' a son coman,
Si qu' ab lieys es on qu' ieu an ni estia.
Ai! cum mi saup gent esgardar,
Si l' esgartz messongiers no fo
Dels huelhs que sap gent enviar
Totz temps per dreg lai on l' es bo
Mas a sos digz mi par qu' aiso s cambia:
Pero l' esgar creirai, qu' ab cor forsan
Parl' om pro vetz, mas nulh poder non an
Huelhs d' esgardar gen, si 'l cor no 'ls envia.
E quar am de bon pretz ses par,
Am mais servir lieys en perdo
Qu' autra qu' ab si m degues colgar;
Mas no la sier ses guazardo,
Quar fis amicx no sier ges d' aital guia,
Quan sier de cor en honrat loc prezan;
Per que l' onors m' es guazardos d' aitan
Qu' el sobreplus non quier, mas ben penria.
