XVII.
Tans ricx clergues vey trasgitar
En aissi col trasgitaire,
Que 'l filha c' an de comayre
Fan lur nepta al maridar;
Et atruep ne d' autres fols vers
Ni l' enjans don lor ven l' avers.
Falses clergue, e cals devers
Es fassas tan gran folia,
E qu' el be mostres tot dia?
Es be fols doncx vostres volers!
Bos pastres non deu hom preyar
Sas fedas per nulh afaire;
E que vos o vulhatz faire
Qu' es pastor, fariatz a cremar.
Qui ben vol de dieu prezicar
Non deu esser fols ventayre,
Car fols es lo prezicayre
Que ben ditz, e vuelha mal far;
E fols si no 'l destrenh temers,
E fols qui s fenh que bos sia,
E fols sel que dieus oblia,
E fols qui sec sos vas plazers
On que s' an lo devis poders
Sap cal clercx fai bona via,
E sap be la tricharia
Dels fals ples de totz mals sabers;
E sap com per otracuiar
An portels tras lor repaire,
Per on intran li cofraire
Vergonhos, can van cofessar.
Lo mal qu' ilh fan deu hom blasmar
E 'l ben grazir e retraire:
Ufana non lor play gayre,
Que aisso lor puesc ieu lauzar,
Ni ricx manjars ni ricx jazers,
Ni erguelh ni feunia;
Mas empero tota via
Fan so c' a dieu es desplazers.
A sel hom cui es fis pretz vers,
Sirventes, e cortezia,
Al mieu car senhor t' envia
Dir qu' ie 'l prec que s gar de fals clercx;
E qu' ieu soi sieus ses bauzia
Per far e dir totz sos plazers.
Bertrand Carbonel.
