XIV.
Aras pot hom conoisser e proar
Que de bons faitz ren dieus bon guizardo,
Qu' al pros marques n' a fag esmend' e do
Que fai son pretz sobr' els melhors puiar,
Si qu' els crozat de Fransa e de Champanha
L' an quist a dieu per lo melhor de totz,
E per cobrar lo sepulcr' e la crotz
On fon Ihesus, qu' el vol en sa companha
L' onrat marques, e dieus a 'l dat poder
De bons vassalhs e de terr' e d' aver
E d' ardit cor, per mielhs far so que 'l tanha.
Tant a d' honor, e vol honratz estar,
Qu' el honra dieu e pretz e messio
E se mezeis, que s' eron mil baro,
Essems ab lui, de totz se sap honrar;
Et honra 'ls sieus et honra gent estranha,
Per qu' es desus quan l' autre son desotz;
Qu' ab tal honor a levada la crotz
Que non par ges mais honors li sofranha,
Qu' ab honor vol est segl' e l' autre aver,
E dieus l' a dat genh, forsa e poder
Qu' els ai' amdos, per que pretz l' acompanha.
Selh que fetz l' ayr' e cel e terra e mar
E caut e freg e vent e plui' e tro
Vol qu' a son guit passon mar tug li bo,
Si cum guidet Melchion e Gaspar
En Bethleem; qu' el plan e la montanha
Nos tolo 'ls Turc, e dieus non vol dir motz;
Mas a nos tanh, per cui fo mes en crotz,
Que lai passem; e quals que sai remanha
Vol s' avol vida e sa greu mort vezer;
Qu' en grans peccatz estam qu' om deu temer,
Don quecx er sals, s' en flum Jordan se banha.
Mas tan nos fan nostres peccatz torbar
Que mortz vivem e re no sabem quo,
Qu' un non y a tan galhar ni tan pro,
Si 'l a un gaug, non aia autre pessar,
E s' a honor que anta no 'l sofranha,
Quar per un gaug n' a 'l pus rics mil corrotz;
Mas dieus es gauz per qu' om si senha en crotz;
E re non pot perdre qui lui guazanha;
Per qu' ieu am mais, s' a dieu ven per plazer,
Morir de lai, que sai vius remaner
En aventura, e fos mia Alamanha.
Dieus se laisset per nos en crotz levar,
E receup mort, e 'n sufri passio,
E 'n fo aunitz per fals Juzieu fello,
E 'n fon batutz e liatz al pilar,
E 'n fon levatz el trau qu' er' en la fanha,
Martiriatz de correjas ab notz,
E coronatz d' espinas en la crotz;
Per qu' a dur cor totz hom qu' el dan non planha
Que ns fan li Turc que volon retener
La terr' on dieus volc vius e mortz jazer,
Don nos eschai gran guerr' e gran mesclanha.
Nostr' estol guit sanh Nicolaus de Bar;
E 'ls Campanhes dresson lur guonfaino,
E 'l marques crit Montferrat e 'l Leo,
E 'l coms flamencs crit Flandres als colps dar;
E feira quecx qu' espaz' e lansa y franha,
Que tost aurem los Turcs sobratz e rotz,
E cobrarem el camp la vera crotz
Qu' avem perduda; e il valen rey d' Espanha
Fassan gran ost sobre Maurs conquerer,
Qu' el marques vai ost e setges tener
Sobr' el Soudan, e pas cui breu romanha.
Nostre senher nos mand e ns ditz a totz
Qu' anem cobrar lo sepulcr' e la crotz:
E qui volra esser de sa companha
Mueira per lui, si vol vius remaner
En paradis, e fassa son poder
De passar mar e d' aucir la gen canha.
Bels Cavayers, per cui fas sons e motz,
No sai si m lais per vos o m lev la crotz;
Ni sai cum m' an, ni non sai com remanha,
Quar tan me fai vostre bel cors doler,
Qu' en muer si us vey, e quan no us puesc vezer
Cug murir sols ab tot' autra companha.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Muchas gracias por comentar. Moltes gràcies per comentar.
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.