XIV.
No m' agrad' iverns ni pascors,
Ni clar temps ni fuelhs de guarricx,
Quar mos enans me par destricx
E totz mos magers gaugz dolors;
E son maltrag tug mei lezer
E dezesperat mei esper;
E si m sol amors e dompneys
Tener guay plus que l' aigua 'l peys;
E pus d' amdui me sui partitz,
Cum hom eyssellatz e marritz,
Tot' autra vida m sembla mortz
E tot autre joy desconortz.
Pus d' amor m' es falhida 'l flors
E 'l dous frug e 'l gras e l' espicx,
Don jauzi' ab plazens predicx,
E pretz m' en sobrav' et honors,
E m fazia entr' els pros caber,
Era m fai d' aut en bas chazer;
E si no m sembles fols esfreys,
Anc flama tan tost non s' esteys
Qu' ieu for' esteyns e relenquitz
E perdutz en fagz et en digz,
Lo jorn que m venc lo desconortz
Que no m merma, cum que m' esfortz.
Pero no m comanda valors,
Si be m sui iratz et enicx,
Qu' ieu don gaug a mos enemicx
Tan qu' en oblit pretz ni lauzors;
Quar ben puesc dan e pro tener,
E sai d' irat jauzens parer
Sai entr' els Latis e 'ls Grezeis:
E 'l marques, que l' espaza m ceis,
Guerreye lai blancs e droguitz;
Et anc pus lo mons fo bastitz,
No fes nulha gens tan d' esfortz
Cum nos, quan dieus nos n' ac estortz.
Belhas armas, bos feridors,
Setges e calabres e picx,
E traucar murs nous et anticx,
E venser batalhas e tors
Vey et aug, e non puesc vezer
Ren que m puesc' ad amor valer;
E vauc sercan ab rics arneys
Guerras e coytas e torneys,
Don sui, conquerenz, enrequitz;
E pus joys d' amor m' es falhitz,
Totz lo mons me par sol uns ortz,
E mos chans no m' es mais conortz.
Lo Marques vey honrat e sors
E Campanes, e 'l coms Enricx,
Sicar, Montos e Salanicx,
E Costantinople socors,
Quar gent sabon camp retener,
E pot hom ben proar en ver;
Qu' ancmais nulha gent non ateys
Aitan gran honor apareys
Per bos vassals, valens, arditz,
E nostr' emperi conqueritz;
E dieus trameta nos esfortz
Qu' elh se trai' a cap nostre sortz.
Anc Alixandres no fetz cors,
Ni Karles ni 'l reys Lodoycx
Tant honrat; ni 'l coms N Aimericx,
Ni Rotlan ab sos ponhedors,
No saubron tan gen conquerer
Tan ric emperi per poder
Cum nos, don pueia nostra leys;
Qu' emperadors e ducx e reys
Avem fagz, e castels garnitz
Pres dels Turcx e dels Arabitz;
Et ubertz los camis e 'ls portz
De Brandis tro al bratz Sanh Jortz.
Doncs que m val conquitz ni ricors?
Qu' ieu ja m tenia per plus ricx,
Quant era amatz e fis amicx,
E m payssia cortes' amors;
N' amava mais un sol plazer
Que sai gran terr' e gran aver;
Qu' ades on plus mos poders creys,
N' ai maior ir' ab me mezeis;
Pus mos Belhs Cavaliers grazitz
E joys m' es lunhatz e faiditz,
Don no m venra jamais conortz;
Per qu' es mager l' ira e plus fortz.
Belhs dous Engles, francx et arditz,
Cortes, essenhatz, essernitz,
Vos etz de totz mos gaugz conortz,
E quar viu ses vos fatz esfortz.
Per vos er Damas envazitz
E Jerusalem conqueritz,
E 'l regnes de Suria estortz,
Qu' els Turcx o trobon en lur sortz.
Los pelegris perjurs faiditz,
Que nos an sai en camp gequitz,
Qui los manten en cort es tortz;
Que quascus val meins vius que mortz.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Muchas gracias por comentar. Moltes gràcies per comentar.
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.