XXIII, El temps quan vey cazer fuelhas e flors,

XXIII.

El temps quan vey cazer fuelhas e flors,

E 'ls auzelletz estar dezesperatz

Per lo greu temps qu' els a voutz e giratz,

Atressi vey camjatz maynhs autz baros,

E lo secgle tornar en marrimen,

Quar sens e pretz, valors e lialtatz,

Los sol guizar, per qu' om era prezatz,

Er no y a cor de far nulh fag valen.

E denant nos estai lo miradors

Que fo a totz cominalmen donatz,

Iherusalem, on Ihesus fon liatz

E receup mort sus en la vera cros,

E 'l cors pauzatz el verai monimen,

E fora bos que no fos oblidatz

Tan ricx mirals qu' er breumen esfassatz,

Si no 'l trazem foras de serva gen.

E si membres a totz la grans amors

Que dieus nos fetz, be fora mielhs gardatz

Iherusalem, e y agra mais crozatz; 

Mas era es venguda la sazos

Qu' om non a cor mas qu' om sia manen,

E sabem cert que totz serem jutgatz

E bos e mals, segon nostres peccatz,

Davant l' aut rey, al jorn del jutgamen.

Per qu' ieu volgra clergues prezicadors

Fosson part Sur en outra mar passatz,

E 'l reys engles e sos fraires Richartz,

E 'l reys valens de cui es Aragos,

Selh de Fransa, e 'l princeps ab sa gen,

Et estesson entre Payas mesclatz;

Adoncx crey ieu seria desliuratz

Lo cars miralhs qu' es lums de salvamen.

Hai! qui volra cobrar sens e valors

Ane s' en lai ont es totz bes granatz,

Joys e ferms cors e tota lialtatz,

En Castelha, al valen rey 'N Amfos;

Quar el es caps de pretz e d' onramen,

E per el son Paguas totz jorns bayssatz;

E del miralh es honrada sa patz,

Qu' el cor e 'l sen hi met e l' ardimen.

Dieus nos lays far e dir que siam salvatz,

Et al bon rey castelhan, qu' es honratz,

Cresca sos gaugz e vida lonjamen.

Guillaume de Saint-Didier.