Sordel. Qui be s membra del segle qu' es passatz,

Sordel.

Qui be s membra del segle qu' es passatz,

Com hom lo vi de totz bos faitz plazen,

E com hom ve malvatz ni recrezen

Aquel d' aras, ni com ja restauratz

Non er per cel qui venra plus malvatz,

Totz hom viuria ab gran dolor, membran

Cals es, ni fo, ni er d' aissi enan.

Mas non es dreitz c'om valens ni prezatz

Si recreza per aital membramen,

Ans taing s' esfors tot jorn plus vivamen,

Com sufra 'l fais de pretz qu' es mesprezatz;

Car cel val mais que plus fort n' es cargatz,

E car es dreitz s' esforzon li prezan

De ben, on plus l' avol s' en van laissan.

En plus greu point non pot nuls esser natz

Com cel que pert Dieu e 'l segle eissamen;

Tot aital son li trist, malvatz manen

Q' an mes a mort domnei, joi e solatz:

Tan los destreing nonfes e cobeitatz

Q' onor e pretz en meton en soan,

E Dieu e 'l mon en getan a lor dan.

Ai! com pot tant esser desvergognatz

Nuls hom gentils qe i s vai embastarden

Sos lignatges per aur ni per argen,

Que l' avers vai leumen e la rictatz,

E 'l vida es breus e la mortz ven viatz;

Per q'om degra lialmen viure aman

Dieu, retenen del mon grat, gen regnan.

Dels maiors mov tota la malvestatz,

E pois apres de gra en gra deissen

Tro als menors, per que torn' a nien

Jois e pretz, si que, qui pretz vol ni 'l platz,

Pot n' aver leu, car tan n' es grans mercatz

Que per cinc sols n' a hom la pessa e 'l pan,

Si 'l tenon vil li ric malvatz truan.

N' Agradiva, quals que s' estes malvatz,

Per vos m' azir malvestatz et engan,

Et am valor e pretz e joi e chan.

Al rei tramet mon sirventes viatz

Cel d' Arago, qu' ell fais lo plus presan

Sosten de pretz, per c'ell ten entrenan.