XII, Si m laissava de chantar

XII.

Si m laissava de chantar

Per trebalh ni per afar,

Ben leu diria la gens

Que no fos aitals mos sens

Ni ma gallardia

Cum esser solia;

Mas en ver vos puesc jurar

Qu' ancmais no m plac tan jovens

Ni pretz ni cavallairia

Ni domneis ni drudaria.

E s' ieu podi' acabar

So que m' a fait comensar

Mos sobresforcius talens,

Alexandres fon niens

Contra qu' ieu seria,

E s' a dieu plazia

Que m' en denhes ajudar,

Ja 'l sieus verais monimens

Lonjamen non estaria

Sotz mal serva senhoria.

Hom no s deuria tarzar

De ben dir e de mielhs far,

Tan quan vida li es prezens,

Qu' elh segles non es mas vens,

E qui mais s' i fia

Fai maior follia,

Qu' a la mort pot hom proar

Com pauc val lo remanens,

Per qu' es fols qui no s chastia

E no s part de sa falsia.

Mas tant ai de que pensar

Qu' ieu non puesc ges afinar

Totz mos honratz pensamens,

Pero bos comensamens

Mostra bona via

Qui no s' en cambia, 

Per qu' ieu ab sobresforsar 

Cug dels fellos mescrezens 

Ab dieu recobrar Suria

E Damas e Tabaria.

Per qu' ieu no vuelh cambiar

De joi ab un rei avar

Cui sobra aurs et argens,

E cuida, quar es manens,

Qu' autre dieus no sia

Mas sa manentia

Que li fai dieu renegar;

Mas quant er lo jutgamens,

Li valra pauc la feunia

Ni l' engans ni la bauzia.

Ar m' er mon chant a virar

Vas ma dona cui tenc car

Plus que mos huelhs ni mas dens; 

Ni non puesc esser jauzens,

Si lieys non avia:

Aissi m lass' e m lia,

Ab prometre ses donar,

Qu' autre gaug no m' es plazens,

Ni ges de lieys no m poiria

Partir, neis si m' aucizia.

Tant es bella per amar

E dousa per remirar

E corteza e conoissens,

Et als pros et als valens

De bella paria;

Si 'l ver en dizia,

El mon non auria par,

Mas fragz m' a mil tals covens

Que, si sol un n' atendia,

Estort e guerit m' auria.

Na Vierna, cum que sia

Ieu sui vostres tota via.

Pierre Vidal.