IX.
Pus lo dous temps ve jogan e rizen,
Guais e floritz, joyos, de bel semblan,
Be 'l devem doncx aculhir en chantan,
Pus el no fai de joy tan bel prezen,
Quar gaugz nos es donatz per alegrar,
E qui no l' a, si 'l deu far aparer,
Que de conort movon gaug e plazer,
Don hom en pren ades son miehs a far.
Quar si fos bon so que sol esser gen
Et agrades so que fon benestan,
Ieu cre qu' el temps valgra, qu' es atretan
Cum anc se fes, segon mon escien;
Mas quecx apren so que degr' oblidar,
Et oblida so que degra saber,
E leva sus so que degra chazer,
E bayssa jos so que degra levar.
Tot aisso fan li ric desconoyssen,
Qu' an mes derrier so qu' anava denan,
Don e condug, joy e solatz e chan,
E cuion pretz aver tot per nien;
Mas per razo non o podon portar,
Quar anc hom pros no fo ses pro tener,
Ni fo anc hom valen senes valer,
Ni bos ses be, li larcx senes donar.
En aissi an atras tornat joven
E gaug e pretz e valor e boban,
Qu' el guay dompney qu' om tenia entrenan
An li pluzor volt en deschauzimen;
E pus amors ten vil so qu' es plus car,
Non pot a dreg leial nom retener,
Quar qui despen tot son pretz en un ser
Pueys de cent jorns no pot tan recobrar.
Qu' ieu vi d' amor lo gaug e l' us e 'l sen;
Coblas e motz, cordos, anel e guan,
Solian pagar los amadors un an;
Ar es perdut qui demanes non pren;
Mas sazos fon qu' el maior don d' amor
Voli' om mais esperar que tener,
Et eras sai qu' ab lo complit voler
Moro 'l dezir que solon domnas far.
Per so val mais d' amor so qu' om n' aten
Que 'l cochos don desavinen no fan,
Que 'l dan son bo e plazentier l' afan,
E 'l sospir dous e 'l maltrag eissamen;
Mas pueys qu' amors non pot plus luenh anar,
D' aqui en lai torna en non chaler,
E muda 'l cor e ven en dezesper,
E drutz repren so que sol dezirar.
Dieus sal Rodes, qu' el a senhor valen,
Larc e cortes, savi e gen parlan,
E de donar a trop mager talan
Que de tener non a selh que o pren,
Qu' ieu 'n sai lo ver e mielhs a cuy en par;
E dieus don li bona via tener
De ben en mielhs e de pretz en poder,
Qu' els adregz fagz d' amor puesc' heretar.
Vas Anduza vuelh mon chant enviar,
Quar talant ai de mon senhor vezer,
Quar creys meten de pretz e de poder,
E viu ab gaug e vol jauzens estar.
Senher Guirautz, re no sap melhurar
Lo plus sabens el vostre captener;
Quar gaug de cor e vida de plazer
A qui ab vos pot viure ni renhar.
Hugues Brunet.
