LVII.
Cristias vey perilhar
Per colpa dels regidors,
Quar entr' elhs no cap amors
Ni patz ni dreitz, qu' ab tortz far
Son d' autruy dreg enveyos,
E creys lurs iniquitatz,
Creyssen lurs possessios.
En aisso truep voluntos
Lo pus de las poestatz;
Ja non dirai dels prelatz
Qu' ilh devon governar nos,
Mostran via per salvar;
Si s fan don lur tanh lauzors,
E dieus fassa 'ls drech guidar!
Per sas obras deu mostrar
Selh que repren las follors,
Si que 'l n' eschaya honors;
Qu' ayssi deu hom essenhar,
Quar non es maiestres bos
Per sol dictar apelatz,
Si 'ls faitz no fay cabalos.
Aisso lais, qu' autra razos
M' o tolh don suy apessatz,
Qu' els reys truep desacordatz,
Que d' un voler non sai dos;
Tant vol quascus contrastar
Ab l' autre, don es paors
Que dieus tot o desampar.
Un temps vol dieus yssausar
Crestias, e 'l fon sabors,
Quar el pus era valors;
E pessavan d' elh honrar
Contra Sarrazis fellos,
Et avian entr' elhs patz
Et amor totas sazos.
Mas er es contrarios
L' us a l' autre, que duptatz
No y es enjans ni baratz
Ni cuberta tracios;
L' us cuia l' autr' enjanar:
Mas pus greu m' es dels maiors,
Qu' el mals pot a mais montar.
Quan l' us ve l' autre baissar,
Se deurian far socors,
Quar qui val a valedors;
Mas estiers los vey obrar,
Que del creysser son gilos
E del mermar fan solatz,
Qu' om val als pus poderos.
Bos reys castellas, N Anfos,
Ab dreg faits tot quant fassatz
Et auretz pro companhos.
El devers sia gardatz
Vostres, e 'l pretz per vos.
